bazen emin olamam ve saçmalarım saçmaladıkça daha da düzeltmeye çalışır bir yandan olayın içine sıçarken konuşurum da konuşurum. buna engel omayı çok istedim örneğin ve ayrıca insanların yanında tutulurum bazen bu utangaçlıktan değildir -utangaçlıkla alakam yoktur benim- sebebini çözemedim işte. tam da bunları yaşadığım zaman yaşamak bana zor gelir. çünkü ben küçücükten beri bunları yaşıyorum ve hala kurtulamamış olmak zor.
ne zaman bir arkadaş edinsem sorunlar başlar. beni davet ederler ben gidemem. sonra bunlar birikir birikir ağlarım babama sen izin vermedin beni tıktın işte böyle şimdi ne haldeyim derim o da anlatır anlatır anlatır. sonunda evet haklısın ya ben ne rahat insanım ne çok gezip tozuyorum derim. sonra farkerderim ki hiçte öyle değil peki beni nasıl inandırdı diye düşünmeye başlarım bu defa. ya çok iyi oynuyor insanlarla ya da beni çok rahat bıraktığına öyle inanmış ki içinden beni de inandırıyor...
tüm bu sebeplerse benim diğer insanlarla aramda duvar oluşturdu tek benim gördüğüm. ve bu da yardımcı oluyor işte yalnızlığıma. ilk başta çok seviyorlar oysa beni sonrasında engel oluyor işte geçmişim ve kendilerini sahibim sananlar. Bir gün bu değişecek ama hangi gün nasıl, anlayamayan bu insanlar yanımda dururken nasıl.
yol arıyorum. deniyorum ve deneyeceğim. gideceğim demiştim gideceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder